اگر کسی با صراحت بگوید آپارتمان باعث تشدید بی‌حجابی می‌شود احتمالا مورد طعن و تمسخر قرار می‌گیرد اما در برابر این سوال که سبک زندگی در کجا و چگونه تغییر می‌کند «معماری خانه» از نخستین پاسخ‌ها است. قبل از اینکه تزریق نظریات سکولار در دانشگاه باورها و حیات دینی مردم را تخریب کند، یا نوع مصرفِ فرهنگی منش و رفتار جامعه را غربی کند، شیوه زندگی‌ای که معماری خانه و اطرافش ایجاب می‌کند بر زندگی دینی موثر است.
فی‌المثل: زندگی در آپارتمان به معنای حذف فضای راحتی زنان است، زنی که در آپارتمان زندگی می‌کند هیچ جای امنی برای راحتی با لباس اندک در فضای باز ندارد. فضای محدود و دور شدن از طبیعت خود به خود زن را به مکان‌های عمومی و گردش بیشتر در پارک‌ها و مراکز خرید می‌کشاند. آپارتمان فرصت دورهمی‌ها و خودنمایی‌های زنانه را نیز کاهش می‌دهد و ارضاء این نیاز را هم به فضای عمومی می‌آورد. در میهمانی‌های خانوادگی آپارتمان معمولا امکانی برای تفکیک ندارد و آشپزخانه اوپن رسما حریم زنان را در معرض تماشا قرار می‌دهد. در فضایی که فرزندان فاصله اندکی با پدر و مادر دارند احتمال مواجهه با روابط خصوصی والدین به حداکثر افزایش پیدا می‌کند، بنابراین آپارتمان‌های کوچک زمینه‌ساز بلوغ زودرس می‌شوند. تراکم جمعیت در زندگی آپارتمانی باعث فرار مردم از یکدیگر و بی‌توجهی نسبت به ارزش‌های مشترک، خزیدن به فردیت‌های هنجارشکن، و از بین رفتن ارتباط و نظارت همسایگی می‌شود. فرهنگ دینی به راحتی در آپارتمان‌ها قربانی می‌شود.
در کشوری مثل ایران که مساحت کافی دارد افزودن به تراکم شهر‌ها و ترویج آپارتمان نشینی و برج نشینی مخالف زندگی دینی است، احتمال زلزله هم در اکثر نقاط بالا است و بلند‌مرتبه‌سازی جان مردم و آینده اقتصاد کشور را بیشتر تهدید می‌کند. فشار اقتصادی و جمعیت وضع حاضر را توجیه می‌کنند اما همین عوامل را باید در شمار عوامل تخریب فرهنگ قرار داد. اگر در مسائل اساسی مثل معماری دگرگون شویم، سبک زندگی را چاپ کتاب و نمایشگاه مُد اسلامی تغییر نخواهد داد.
- ۱۴ دی ۹۶ , ۱۰:۲۶تست ارسال توییت با پیامک
- ۲۲ تیر ۹۶ , ۲۰:۱۰تست ارسال توییت با پیامک
- ۲۲ تیر ۹۶ , ۲۰:۰۵تست ارسال توییت با پیامک
- ۲۲ تیر ۹۶ , ۲۰:۰۲.
- دی ۱۳۹۶ (۱)
- تیر ۱۳۹۶ (۳)
- شهریور ۱۳۹۴ (۱)
- خرداد ۱۳۹۴ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۴)
- فروردين ۱۳۹۴ (۷)
- بهمن ۱۳۹۳ (۱)
- خرداد ۱۳۹۲ (۲)
- آبان ۱۳۹۱ (۱)
- خرداد ۱۳۹۱ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۱ (۱)
- فروردين ۱۳۹۱ (۱)
- اسفند ۱۳۹۰ (۹)
- بهمن ۱۳۹۰ (۷)
- دی ۱۳۹۰ (۵)
- آبان ۱۳۹۰ (۱)
- مهر ۱۳۹۰ (۴)
- شهریور ۱۳۹۰ (۲)
- مرداد ۱۳۹۰ (۲)
- تیر ۱۳۹۰ (۳)
- خرداد ۱۳۹۰ (۸)
- ارديبهشت ۱۳۹۰ (۲)
- فروردين ۱۳۹۰ (۸)
- اسفند ۱۳۸۹ (۴)
- خرداد ۱۳۸۸ (۱)
چند روز قبل همسرم از یکی از همکارنش پرسیده بود که آمریکایی‌ها این همه سگ و گربه‌ی خانگی را از کجا می‌خرند؟ طرف گفته بود که بیشتر حیوانات خانگی را از مراکز نگهداری حیواناتِ بی‌سرپرست (انیمال شلتر) به فرزند خواندگی (اداپت) می‌گیرند. بعد ادامه داده بود: حیواناتی که سرپرستی پیدا نکنند، معدوم خواهند شد.
همسرم پرسیده بود یعنی چه که معدوم خواهند شد؟ همکارش گفته که اکثر مراکز نگهداری حیوانات بعد از یک مدتی ظرفیتشان پر می‌شود و مجبورند که حیوانات را به تدریج بکشند؛ با سم یا اتاق گاز!
نام «اتاق گاز» را که شنیدم، یک لحظه یاد هیتلر افتادم و جا خوردم! یعنی واقعا حیوانات زبان بسته را با «اتاق گاز» (Gas chamber) می‌کشند؟
خبر ماجراهای سگ‌کشی شیراز و تجمع پیرو آن را که شنیدم، به صرافت افتادم که ماجرای معدوم کردن حیوانات در آمریکا را پیگیری کنم. خبر صحیح است.
سالانه بین ۳ تا ۴ میلیون حیوان بی‌سرپرست (سگ، گربه و غیره) در مراکز نگهداری حیوانات، «معدوم» می‌شوند و از آنجایی که کشتن حیوانات با اتاق گاز کم هزینه‌تر از روش‌های دیگر است، تا سال‌های پیش، معمولترین روش کشتن حیوانات بود، و هنوز نیز در دست کم ۹ ایالت آمریکا از این روش استفاده می‌شود.
سال‌هاست که گروه‌های مدافع حقوق حیوانات دنبال حذف کامل روش کشتن با اتاق گاز هستند، اما هنوز موفق نشده اند (نقشه‌ی زیر).
ریفرنس‌ها:
http://bit.ly/1H94UlR
http://bit.ly/1D7W5Cb